«Инсон бирон жойга боришдан олдин, у ерга унинг хаёли бориб келади», – дейди Мавлоно Румий. Шу юрт фарзанди сифатида менинг ҳам хаёлларим Сирдарёда! Қалбим Сардобада! Одамларнинг изтиробларида! Фақатгина – сабр қилишлик, ўзаро ҳамжиҳатлик билангина эртанги гўзал кунларга борамиз!

Сўнгги икки ҳафта ичида бўлиб ўтган ташвишлар (офат) жабрини тотган халқимиз сабрли, иродали, куч-қудратли эканлигини яна бир бор исботлади. “Бирлашган ўзар” деган мақол бор доно халқимизда. Азал-азалдан бир-бирларининг яхши-ёмон, бор-йўқ, қувончу-ташвишли кунида камарбаста бўлиб, якдиллик билан ҳаёт кечириб келаётган ота-боболаримиздан ўтган азалий энг буюк қадрият десак хато қилмаймиз. Энг буюк қадрият! Ҳа, бу сўзнинг замирида неча-неча маънолар жилваланиб, Ўзбекистон деган улуғ диёрни кўз ўнгимизда зоҳир қилмоқда.

Ҳамон эсимдаки, ўшанда ўн беш ёшар ўспирин эдим. Ҳали фермерлик ҳаракати анчайин тараққий топмаган, колхоз ва совхозлар ўз эгаларига бўлиб берилаётган иккимингинчи йил бошларида эди. 10 гектар пахта еримизни каламуш уясидан сизиб кирган сув дамбани ўпириб, пахта даламизни сув олди. Мен сувга қоравул эдим. Ухлаб қолибман, акаларим етиб келса, даланинг у бошига чиққан. Биринчи чопиғи қилиниб, ҳали ўғит билан озиқлантиришга тайёр ҳолатга келтирилган пахта даласини сув босди! Саросимага тушиб қолган акамлар “Энди нима қиламиз, ҳоким бува еримизни олиб қўяди, сув босган пахта пахта бўладими?” деганича куйинганди. Отам ҳам ҳеч нима демай, бир чеккага чиқиб, ичидан қандай изтироб ўтди, билмайман! Билганим бирон ҳафта оиламиз хомуш, энг керакли буюмимиздан айрилиб қолгандек яшадик. Энг зарур зотимиздан айрилиб қолгандек – сукунат чўкди бошимизга. Ўшанда маҳаллада “фалончини даласини сув урибди, энди улардан ерни олиб қўйишади, пахта ўрнига молларини топширади” деган миш-мишчиларга ҳам кун туғиб қолди. Юзимга кетма-кет тушган шапалоқ зарбини эсласам – сувнинг офати ёмон, ундай балонинг охиргиси бўлсин деган ички бир эзилиш ўтади қалбимдан!

Ўша йили на ҳоким келди, на еримизни олиб қўйди! Раҳматли Амударё туман ҳокими Ражаббой Йўлдошев қайтамга отам билан кўришиб қолиб, “Сизга ишонаман, ўғлингизни пахтасини кўрсам кайфиятим кўтарилади, биздан нима ёрдам” деганлари кечагидек эсимда. Ўша йили сув урган пахта 40 центнердан бериб, режани овулимизда биринчилардан бўлиб бажардик. Сабр Аллоҳдан! Отамнинг Аллоҳдан сўраганлари ижобат бўлди. Яратган оиламиздан меҳрини дариғ тутмади, марҳаматини аямади.

Сардобалик ҳамюртларимиз бошига тушган улкан савдо ҳам ариб, яхши кунлари ҳали олдинда эканлигини, Яратганнинг марҳамати кенг, ҳеч бир бандасини шундоқ ёлғиз ташлаб қўймаслигини такрор айтмоқчиман. Бир ёмон ишнинг бир яхши фазилати бордир. Президентимиз Шавкат Мирзиёев таъкидлаганидек: “Бу кўргулик илоҳим охиргиси бўлсин” дея оталарча ғамхўрлигини кўриб, азму шижоатли элимиз бир ёқадан бош чиқарди. Биз азал-азалдан ўзи емай, ўзи киймай, ўзи шафоатини бошқаларга илинган, меҳру маҳаббатини бериб, унинг эвазига қалбида мамнуният туйғусини туйғиб яшайдиган халқмиз. Кўрсатилаётган инсонпарварлик ёрдамлардан ҳам билса бўладики, ҳеч қачон бир-биримизни шундоқ ўз ҳолига ташлаб қўйядиган ватандош эмаслигимизни яна бир бор исботладик.

Биламан, оила қуриб, бошпона тиклаш учун йиллар давомида меҳнат қилинади. Лекин буни ким билибди дейсиз? Ҳукумат Комиссияси етказилган зарарларни тўлиқ қоплаб, “Янги Сардоба”, “Обод қишлоқ”, “Обод шаҳар” қилиб беришини ҳар куни уқтирмоқда. Уй ҳам қурилади, одамлар ўз ҳаёт тарзига қайтади. Ҳар бир учрашувларида қайта-қайта такрорлайдиган Президентимизнинг шиорга айланган ҳикмати “Томошабин бўлмайлик, бир-биримизга камарбаста бўлайлик” деганида мен яна улкан ниятни ҳис қилдим.

Бу йил Ватанимизга оғир йил бўлиб келди. Буни пандемия, Бухородаги шамол етказган зарар оқибатлари ва Сарбодадаги кутилмаган сув омборидаги офатнинг кетма-кет содир бўлиши, ҳар бир юрт фуқаросини албатта, ташвишлантирди. Яратганнинг синови! Бизнинг қай даражада иродали, иймонли, эътиқодли эканлигимизни яна бир бор синов қилди. Ана шундай вазиятда, ҳолатда ўз уйларидан бошпана бериб, энг бирламчи керакли зарурий ашёлар билан ёрдам қўлини чўзган ҳамюртларимизга савоблари буюрсин!

Улуғ рамазон ойида Қорақалпоғистон Республикасидан юборилган инсонпарварлик ёрдами ҳам сирдарёликларнинг ҳеч бўлмаса бир кунига мадад бўлса, ажабмас!

Биз қалбан, руҳан бирлашиб, шундай шароитда жипслашиб, халқимизнинг тўю томошаларига ҳамроҳ бўлишлик насиб қилсин. Аллоҳ таоло гўзал Ўзбекистонимизни ёмон кўзлардан, бало-офатлардан ўзи сақласин!

 Севимли шоиримиз Муҳаммад Юсуф қалбидан чиққан олов мисралар айни шу тобдаги умумий кайфиятимизга таскин ва малҳам бўла олади:

Кимлардир кафтида гул ушлаб юрар,

Кимлардир қўлида палахмон тоши.

Чайқалиб турганда дунё гулдираб,

Юртнинг пойидадир йигитнинг боши.

Севсангиз, аввал шу Ватанни севинг,

Сўнг шаҳло кўзу гулбаданни севинг!..

 

 Хурсандбек ТЎЛИБОЕВ,

филология фанлари бўйича фалсафа (PhD) доктори,

Ажиниёз номидаги Нукус давлат педагогика институти.